Terugblik op 2020 ‘het Corona jaar’!

Vandaag een terugblik op 2020, het jaar dat voor velen in het teken stond van Corona. Een jaar waar menig wereldburger in januari nog met goede moed aan begon. En toen kwam de genade klap met een ziekte waar we totaal niet op gerekend hadden. Voor mijzelf was het juist een jaar van loslaten en opnieuw beginnen.

Corona 2020

Januari

Het jaar begon bij mij eigenlijk al niet zo prettig, er heerste spanning in mijn huwelijk. En dat komt niet zomaar van nu is het klaar. Ik denk dat ik de laatste 10 jaar al mixed feelings had hierover, maar niet het type ben om zomaar even te scheiden. Toch pakte ik door en dacht het komt wel goed.

Beauty beurs

Ik plande een dagje Beautybeurs waar ik heerlijk kon ontspannen bij Utsukusy . En dat gaf even rust in mijn hoofd. Diep in jezelf weet je dat het een pleister op de wond is.

Brows…

Bij Brows bij Ellis ging ik langs voor een touch-up en omdat ik toch in de buurt was, een kopje koffie drinken bij Nancy… in Westervoort. Dus ik kwam heel dichtbij mijn toekomst … 🤪

Februari

Vriendinnen
Om mijn gevoel over een scheiding te bespreken, vertrok ik naar Amsterdam om met een paar lieverds mijn hart te openen en te kijken wat wijsheid zou zijn.
Eigenlijk was er 1 die mij de ogen deed openen… Miss BB (naam ivm privacy afgeschermd). Ze vertelde mij tijdens een gesprek in café Krul dat als je niet elkaars taal meer spreekt, het moeilijk is om elkaar te blijven verstaan. En die zin, die nam ik zo in mijzelf op… want dat was het. Door mijn trauma therapie was ik heel veel veranderd, ik sprak een andere taal dan voorheen. En mijn man was de oude ik (de Sonja die ik daarvoor was) nog niet kwijt.

Na een aantal weken op een stretcher te hebben gelegen, was ik benieuwd hoe hij er nu over dacht… en op een middag ergens in februari zeiden we het hoge woord… ‘scheiden’. En dat ging opeens heel snel. Want ondanks dat we nog een hele tijd samen geleefd hebben, ik sliep dus nog steeds op die kut stretcher, had hij binnen 2 weken een ander huis. En op 1 maart 2020 vertrok hij.

Maart

Home Alone… dat was ik opeens, dat was toch wel even slikken. Ondanks dat was ik het ook gewend. Ik was altijd al alleen. Mijn ex zat altijd in de schuur, mijn zoon op zijn kamer en ik deed mijn ding.
Het werd wel pittig om alle lasten alleen op te hoesten, een koophuis die ik met mijn uitkering moest betalen, vaste lasten… pffff! Toch redde ik het en tijdens de mediator gesprekken vroeg ik of ik het huis mocht kopen, indien ik een financiering voor elkaar kreeg.
Mijn huisje, ik ging ondertussen al aan de slag met dingen opknappen. Ik wilde er blijven wonen…

En toen opeens was er Corona!

April

Mijn kinderen zijn deze maand jarig en ook diverse familieleden. En door de Corona kregen we steeds meer beperkingen. Mijn ouders waren in het begin nog niet zo erg mee bezig, maar toen de eerste mensen eraan overleden, werd het toch wel heet aan hun voeten.

Helaas heb ik door de scheiding mijn jongste zoon verloren… ik weet niet wat er is gebeurd, wat hij in zijn hoofd heeft gehaald… maar hij wil mij niet meer zien. Dat was met zijn verjaardag wel even slikken. Geen lang zal ze leven aan zijn bed, wat ik elk jaar deed. Geen moederlijk gemoei, geen cadeautje geven, het doet pijn… echter ik moet zijn keuze respecteren. Helaas heeft hij ook gekozen om de rest van de familie niet meer te bezoeken, troost voor mij dat het niet alleen aan mij ligt.

Daten

Okay, ik was ondertussen ook op zoek… ja na 10 jaar ‘liefdeloos’ was ik toch wel toe aan een paar armen om mij heen, knuffelen, zoenen… liefde.
Maar dat daten liep anders, het moest Corona proof. Dus wandelen en picknicken in het bos. En ja, ik heb mij ook schuldig gemaakt aan iets meer dan alleen dat. Maar goed, je bent een mens van vlees en bloed. En ik heb er geen spijt van, het heeft mij ook iets geleerd, dat daar in die vijver van Tinder ik hem niet zou vinden.

Mei

Ondertussen had ik mijn tuin opgeknapt, mooi afdakje erbij en al het schilderwerk aan de buitenkant aangepakt. Wat een klus, maar wat was het mooi geworden.

Een Twitter account had ik al voor mijn blog, maar ondertussen ook een privé account en daar werd het heel gezellig. Hahahaha, ik ontdekte een account waar ik een beetje mee ging klieren… nou ja wel lief dan. Ene Eddy, hij zag op zijn profielfoto er nogal nors uit, ik dacht als je er zo altijd uitziet, dan blijf je nog lang vrijgezel! Hahahahaha, ja serieus dat was mijn eerste reactie. Sorry schat!
Maar, toch ik kon wel heel leuk elke ochtend ‘Eddyyyyyyyy, schenk jij de koffie in?’ of andere gekke zinnetjes twitteren en hij reageerde daar heel leuk op.
Mmmmmm, foto zegt dus niks!
En via andere kanalen gingen we elkaar ook volgen en zo ontstond er toch een klik, want wat bleek… hij had ook in februari een relatiebreuk en lag ook in scheiding.

Deze nieuwe tatoeage om een stukje uit mijn leven weer te geven… de pijl richting mijn hart, dat klopt, en de punt komma omdat mijn verhaal pas eindigt als ik dood ben.

Juni

Yes, de terrassen mogen open en raad eens? Ja, ik heb op 1 juni een NIET DATEN met Eddy. Gewoon een kopje koffie en praten over onze scheiding en wat er allemaal op je af komt. Hij moest een ei kwijt en ik ook… koffie werd een Radler en zo waren we een paar uur verder. In eerste instantie kon hij niet, maar had toch tijd voor mij vrij gemaakt.
Sindsdien belden wij elkaar elke avond… en ja, ik vond hem toch in het echt veel leuker.
Op 6 juni was ik jarig en omdat het groots vieren er door de Corona niet inzat, plande ik iets leuks voor Eddy en mijzelf…dineren op een kleine locatie, een kasteeltje.

En daar stond hij, met een grote bos bloemen op mij te wachten… verrast ook dat ik hem uit eten vroeg op mijn verjaardag. Het was, ondanks dat het in Corona tijd, op 1,5 meter en met veel ruimte (stuk minder uhmmmm gezellig qua sfeer) heel aangenaam om met Eddy te zijn. En na ons etentje vroeg ik of hij bij mij thuis nog wat wilde drinken.
We zijn sindsdien niet meer van elkaar gescheiden.

Op en neer

Opeens heb je ‘verkering’… hahaha, zo heet dat tegenwoordig niet meer, maar goed. Pril geluk en we hielden het nog even tussen ons, omdat je niet weet hoe het gaat lopen.
Mijn scheiding was ondertussen getekend en afgerond en bij Eddy liep het ook die richting op. Toch gek eigenlijk dat je zo snel iemand vind waar je je leven mee wilt gaan delen. Althans, als het goed zou lopen.
Het was wel even een gedoe met pendelen, want Eddy had niet altijd een auto tot zijn beschikking. Hij had natuurlijk ook de trein of een taxi kunnen nemen 🤫 En dus gaf ik die van mij aan hem, zodat hij ook mobiel zou zijn naar zijn werk toe. Nog een paar maandjes, want hij kreeg te horen dat hij zijn baan kwijt was.

Juli

In de vakantie bleef ik daar en maar goed ook, er was nogal wat tumult en zo kon ik Eddy bijstaan in die emotionele rit die hij toen meemaakte. Wat dat betreft hebben wij naast de Corona ook andere flinke klappen moeten opvangen, maar daar ga ik niet op in.

Van een matras op de grond gingen we naar een slaapbank naar een leenbank… en hebben we heel wat verhuisd en opgeruimd. Zo ook een oude bruine kast opgeknapt en wit geverfd. Samen een tv meubel gemaakt en Eddy zijn huisje gezelliger gemaakt.

Augustus
September

Deze maanden stonden in het teken van een groot besluit nemen. Ik was ondertussen veel bij Eddy en aangezien hij ook thuis was ivm geen werk, was dat ook wel slim, zo konden we elkaar goed leren kennen. Eigenlijk werden wij in het diepe gegooid en hebben wij door vechten, huilen, liefde, knuffels en heel veel lieve mensen om ons heen de kant weten te bereiken. Het was niet makkelijk, zeker niet, but we did it!

Oktober
November

Ik pak even weer twee manden samen, want in deze maand besloot ik om bij Eddy in te trekken en mijn huis te gaan verkopen. Met heel veel pijn in mijn hart, ik heb gehuild om de geboorte boom die in de tuin staat, dat die niet meekan. Ik heb gehuild omdat het huis eindelijk naar mijn zin was en ik hier weer opnieuw moet beginnen, gehuild omdat ik niet meer even de straat uitloop naar mijn moeder toe. Weet je het zeker? Nee, dat weet je niet zeker, maar mijn hart zegt ja. En als hij je dan eruit gooit, dan heb je niks… met niks ben ik ook geboren, kijk wat ik nu heb. En daarbij als je geen risico’s durft te nemen kom je nergens. En ja, ik weet dat dit een enorme stap is.
Dus ik moest gaan regelen, huis verkopen, alles leeg halen en mijn spullen opslaan.

Dag mooie keuken… dag chill huis, dag lieve buurtje… dag alles!

En dan is het zover… je trekt de deur achter je dicht en sluit daarmee een hoofdstuk van 22 jaar af.

Ooglid correctie
Ja die ging ik ook nog aan… ff tussen de bedrijven door!  Lees hier meer!

December

En dan zit je alweer in December. We kennen elkaar nu precies 6 maanden en dat is heel kort, echt het voelt alsof wij elkaar al jaren kennen. Ik zei wel eens het is net de Sims, ik ben van het ene huis in het andere gezet en speel verder op andere locatie.

Nu heb ik er een ‘bonus zoon’ bij, ik zal never nooit niet zijn moeder vervangen, ik weet zelf hoe dat voelt. Daarbij heb ik het beste met hem voor en behandel hem zoals ik denk dat goed is. Ik heb nog geen klachten gehoord! Mijn oudste vind het hier ook leuk en komt regelmatig op bezoek, gelukkig klikt het tussen ons allen en hij vroeg opeens ‘wat doen we met kerst’? Dat was uniek, want normaal vermijd hij juist dit soort dagen.

Home is, waar je samen in bed de dag nog even doorspreekt voor het slapen gaan, goed afrond en met een tevreden gevoel je ogen sluit.

Ik wilde mijn bed hier hebben staan, dit had ik pas gekocht en ik vond het vreemd om in een ander huwelijk te liggen, ik denk dat vrouwen daar toch wel anders in zijn dan mannen. Het voelt nu meer ‘ons’.

Het einde in zicht…

En dan is het vandaag alweer 30 december, het einde van 2020, maar nog niet van Corona. We zullen het nog samen even moeten doen… sterk zijn, afstand houden en vooral gezond blijven!

Kiekjes kieken!

Een paar mooie foto’s die ik jullie nog wil laten zien!

Ik kijk terug op een bewogen jaar, waarin de tijd vloog! En dat deed ik niet alleen, maar met heel veel mooie mensen om mij heen!

Ik mis mijn vriendinnen…

Ik mis mijn visjes, die nu een nieuw huis hebben bij de broer van Eddy!

En ook mooie ervaringen, zoals een Bloomer zijn!

Ik mis ook mijn oma… binnenkort ga ik haar Eddy Life voorstellen!

2020 ik hoop dat je in mijn geheugen blijft als ‘het jaar van keuzes maken voor jezelf’ en mag van mij Corona heel snel gewist worden!